achter de schermen (27)

vanochtend binnengesneakt bij congresje van bestuurders over de pers: waakhond of schoothond? minst verhelderend was de hoofdredacteur van rtv utrecht die benadrukte dat presentatie en uiterlijk belangrijk waren. en dat de bestuurders vooral niet moesten bezuinigen op rtv utrecht.

meest verhelderend was een voormalig journalist/hoofdredacteur en tegenwoordig burgemeester van hilversum die stelde dat de journalist op zoek is naar de juiste informatie waarbij je hem als bestuurder heel goed kunt  helpen. omdat die journalist dan dichter bij de waarheid komt. en dat je daarbij best een vertrouwensrelatie met de pers mag hebben.

toevallig dat de gemeente heuvelrug diezelfde middag nog een persgesprek afgelast omdat de wethouders er niet zijn. hoezo prioriteiten. persgesprek was net terug, op voorspraak van bruggenbouwers. werd de laatste weken al voorzichtig afgebouwd naar een erg dun college of een halfuurtje. ik begrijp dat ze het druk hebben en vragen soms lastig vinden maar volgens mij slaan ze hier de plank mis.

anderszijds kan ik me het wel voorstellen als je ziet dat de helft van de pers nooit komt opdagen en dat dossierkennis en de kwaliteit van de vragen soms wat te wensen overlaat. anderszijds kun je als bestuurder de pers daar dus bij helpen. maar ik mag van de chef van de doornse kaap hier niet blaten en gal spuwen over mijn collega´s zoals ik deed in de vorige aflevering van dit blog want dat vindt hij sneu.

achter de schermen (26)

spannend was het zeg, afgelopen donderdag in onze raadszaal. het ging ook ergens over, namelijk over een wethouder die graag pioniert maar zich daarbij soms al te opzichtig vergaloppeert en nu dus struikelde over een uitgestoken voetje van iemand die hem nog wel kan bijhouden.

des te vreemder dat er zo weinig belangstelling was. ik zal wel als een oude lul klinken maar het is allemaal zo armoedig particulier belang tegenwoordig. de ouders die net 40k extra voor hun school hadden gekregen toonden nul belangstelling. de pers ook.  naast de collega van het huisaanhuisblad (dat sinds kort de weekkrant heet en waarin hij alles in tien woorden moet uitleggen) was ik nog maar de enige journalist.

kennelijk kan het nog magerder vanuit de barneveldse uitgever van het lokale nieuwsblad. het persgesprek met benw moet ik ook al in mijn eentje doen. de contentmanager van de bdu stuurt nu helemaal niemand meer. preciezer: betaalt zo slecht dat niemand meer wil. wel zag ik zijn oproepje voor nieuwe correspondenten. ik geloof dat een gemiddeld stukje drie tientjes oplevert. incusief plaatje.

ik hoop dat er snel iemand komt om de correspondent driebergen eindelijk uit zijn lijden te verlossen. vroeger had ik nog wel enig respect voor beers onafhankelijkheid, al ging dat wel erg vaak ten koste van journalistieke basisregels als hoor en wederhoor. tegenwoordig leest beer alleen nog maar voor uit notulen en brouwt daar vervolgens een stukje van dat de naam content zeker mag dragen maar waarvoor een hoofdredacteur toch echt het schaamrood op de kaken zou moeten krijgen.